Grundvallarspurning

Það eru nokkrar grundvallarspurningar sem Íslendingar neyðast til að velta fyrir sér.  

Ein er þessi:

Ef uppi verður ágreiningur í útlöndum og menn fara að drepa hverjir aðra í stórum stíl, hvort eiga Íslendingar að meta hvor hafi betri málstað og kaupa handa honum sprengjur eða reyna eftir fremsta megni að bera klæði á vopnin?

 

 

 

 

Athugasemdir

[Glúmm (IP-tala skráð) 19.11.2024 kl. 13:13]

Matsatriði í hvert sinn. Það sem þætti góð og gáfuleg viðbrögð við einum átökum getur verið hin mesta fyrra í öðrum. Stundum er hægt að semja um frið en stundum er friður bara pása fyrir annan aðilan til að efla her og vopnabúr til að geta haldið áfram seinna. Rússar hafa, til dæmis, sýnt það að samningar um frið eru ekkert sem þeir taka alvarlega og standa við. Yfirráð yfir öllum ríkjum gamla Sovét er þeirra stefna, fyrsti liður stórveldisdrauma þeirra, og einhverjir ómerkilegir friðarsamningar breyta því ekki. Það eina sem getur stöðvað þá er ósigur. Allt annað sjá þeir sem sigur og forleik fyrir næstu innrás. Landvinningastefna Rússa breytist ekkert við að gefa þeim pásu.