Heilaþvegnir, óttaslegnir og alkóhólistar

Undanfarna tæpa tvo mánuði hefur verið í gangi undirskriftarsöfnun til að hvetja forseta til að skrifa ekki undir lög um vopnakaup.

Þrátt fyrir að 60% Íslendinga séu á móti vopnakaupum og þá er reiknað með öllum sem ekki taka afstöðu, söfnuðust einungis 1344 undirskriftir.

Sumir vildu ekki skrifa undir af ótta við að undirskriftin verði notuð gegn þeim.

Aðrir sögðu að vegna þess að við værum í Nató þyrftum við að kaupa vopn handa Úkraínu, sem er helber lygi því Úkraína er ekki í Nató. Þetta er bara heilaþvottur yfirvalda.

Þriðja ástæðan var að fólk vildi ekki skrifa undir því Ástþór Magnússon skráði hana í nafni Friðar 2000, þó að ýmsir algjörlega óháðir Friði 2000 hafi verið að skrifa greinar og safna undirskriftum. Sýnir hvað fólk er alltaf tilbúið að útiloka og að það er ekki sama hvaðan gott kemur. 

Fjórða ástæðan er að fólk nennti hreinlega ekki að pæla í þessu. Það var önugt og hafði miklu meiri áhyggjur af því hvenær það gæti fengið sér næst í glas heldur en hvenær Pútín myndi senda okkur eins og eina kjarnorkusprengju. Þetta reddast er alltaf viðkvæðið. Enda líklegt að eftir dauðann geti menn haldið áfram að drekka eins og þeir vilja. 

Þegar koma að því að afhenda forseta undirskriftirnar nennti hún ekki að hitta okkur, þótt hún fengi tvær vikur til að finna tíma. Við fórum því á föstudagsmorgun og tókum í hönd ritarans og tókum mynd. Hvern langar líka að taka í hönd forseta sem er búinn að sleikja Zelensky í bak og fyrir?  

 

Athugasemdir

[Ingólfur Sigurðsson, 26.11.2024 kl. 01:10]

Þjóðinni hefur farið aftur. Þessi vopnakaup hefðu aldrei verið samþykkt um 1980 þegar herstöðvaandstæðingar voru sterkir. Eins og eftir Hrunið 2008 hafi verstu eðlisþættirnir þjóðarinnar magnast, eins og hræðsla við yfirvald og gróðahyggja. 

Þetta er skammarlegt fyrir Höllu Tómasdóttur. Hún tók víst þátt í einhverju friðarstarfi fyrir Ástþór, og tók undir hans málflutning að nokkru leyti í sinni kosningabaráttu, ætti því að sjá sóma sinn í að standa með hugsjónum og skynseminni.

Nú ætlar fólk bara að biðja og vona að Pútín sé ekki eins vondur og sumir telja hann vera eða Rússar, en þetta virkar ekki þannig. Þessi stóru alþjóðamál ganga líka útá ófyrirséða atburði. Minni á frábæran pistil Ómars Geirssonar: "Í hvað fóru peningarnir?" Hann fjallar um firringuna, hvernig þjóðfélagið er orðið ómanneskjulegt. Vandamálin versna og fólk hunzar það, heldur að Evrópusambandið reddi öllu!