Samtök gegn stríði voru stofnuð til að vinna gegn vopnakaupum íslenska ríkisins. Vopnakaupin voru gerð án samráðs við þjóðina, falin inni í frumvörpum um mannúðaraðstoð við stríðandi ríki sem kemur okkur ekkert við.

Við Íslendingar höfum alltaf verið stolt af því að vera herlaust land og friðsamt, alla vega þjóðin sjálf. Hins vegar höfum við kosið yfir okkur valdagráðugt fólk sem vilja spila með stóru strákunum úti í heimi. Þetta fólk fær kikk úr því að standa á myndum með erlendum leiðtogum og lofar öllu fögru í staðinn.  

Þetta eru gífurlegar upphæðir sem íslenska ríkið er að verja í hernað, á sama tíma og halli er á ríkisfjárlögum og erlendar skuldir aukast. Má því segja að þetta sé allt tekið með lánum.

Árið 2022 fóru 2,2 milljarðar í hernað, árið 2023 fóru 3,5 milljarðar og það sem af er árinu 2024 hafa 4,8 milljarðar farið í hernað. Samtals eru þetta um 10 milljarðar og búið að gera samninga um 24 milljarða í viðbót á næstu árum. Þetta þarf að stoppa.

Hvorki Úkraína né Rússland eru þátttakendur í Nató svo okkur ber engin skylda til að taka þátt í þessu stríði. En með þátttökunni er búið að gera okkur að hernaðarskotmarki. Ef Pútín er eins hræðilegur og (fals)fjölmiðlar vilja vera láta þá mun hann ekki hika við að senda eina góða kjarnorkusprengju á Ísland. Þetta er afskekkt land og fámennt land og tiltölulega fáir sem drepast. Hins vegar mundi það senda Evrópu skýr skilaboð.   

Í Almennu hegningarlögunum er beinlínis kveðið á um að það séu landráð að setja slíkar kvaðir á land og þjóð. Varnarmálasamingurinn segir að ráðamenn megi eingöngu beita sér fyrir varnarstarfi, alls ekki taka þátt í sóknum á annað ríki, eins og Úkraína klárlega er að gera með þvi að senda eldflaugar inn í Rússland. 

Í Stjórnarskrá íslenska lýðveldisins er kveðið á um að handhafar framkvæmdavalds megi aldrei setja kvaðir á landið sem stofna okkur í hættu eða grafa undan fullveldi þjóðarinnar. Með þessum hernaðarafskiptum eru stjórnvöld að draga okkur inn í stríð sem okkur kemur okkur ekki við.